அந்த ஒரு மணி நேரம்!

அவன் அந்த Dominos Pizza கடைக்கு வந்து சரியாக நான்கு நிமிடங்கள் ஆகிறது. கண்கள் இரண்டும் பறந்து விரிந்து ரோட்டையே பார்த்துக் கொண்டு

இருக்க அவன் கண்ணில் சற்று படபடப்பும், தவிப்பும், எதிர்பார்ப்பும்தெரிகிறது.

சற்று மெலிந்தும், நல்ல உயரமும், மாநிறமும், அரும்பு மீசையும் கொண்ட 21 வயது B .E . முடித்து, GRE படிக்கிறேன் பேர் வழி என்று, அப்பன் காசில் ஊரை சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் அவன் பெயர் சீனு செல்லமாக "scene " சீனு என்று அழைக்கப் படும் அவன் காத்திருப்பது ஒரு பெண்ணிற்க்காக (நீங்கள் நினைத்தது சரி தான்). Watchஐயும் ரோட்டையும் மாறி மாறி பார்த்த படி அவன் நின்று கொண்டிருந்தான்.

திடீரென்று அவன் கண்ணில் ஒரு சந்தோஷம். 1000 வாட்ஸ் பல்பு போல பிரகாசமாய் எரிந்தது அவன் முகம். அவன் நிற்கும் மரத்தருகே வந்து நின்றது ஒரு ஆட்டோ. வேகமாக ஒரு அரை விட்டால் இறந்து விடும் தோற்றத்துடன், முகம் மிக அழகுடனும் ஒரு tube tops மற்றும் tight jeans உடன் கையில் சிறியதாக ஒரு பையுடன் காணப்பட்ட அவள் பெயர் ப்ரியா. மூன்றாம் ஆண்டு பொறியியல் படிக்கின்றாள்.

பிரியா: ஹாய் சீன் எப்ப வந்த?
சீனு: இப்ப தான் ப்ரியா வந்து 5 minutes ஆச்சு.
ப்ரியா: சாரி டா! ரோடு-ல ரொம்ப டிராபிக். வரதுக்குள்ள போதும் போதும்னு ஆயிடுச்சு.

ஜோடி 2 :

காந்தி சிலை அருகே இருக்கும் ஒரு சில பேர்களின் நடுவே, கண்ணில் பதற்றத்துடனும், அவ்வப்பொழுது எப்பொழுது விழுந்து விடுமோ கண்ணீர், என்ற பயத்துடனும் அமர்ந்திருந்தாள் ஸ்வர்ணலதா என்கிற ஸ்வர்ணா. அவளை நோக்கி பாதி ஓடிய படியும், பாதி நடந்த படியுமாக வந்தான் ஆனந்த். ஆனந்த் வருவதை பார்த்து ஸ்வர்ணா எழுந்தாள்.

ஆனந்த்: சாரி டா! ரோடு-ல ரொம்ப டிராபிக். வண்டி ஓட்டிண்டு வரதுக்குள்ள போதும் போதும்னு ஆயிடறது.
ஸ்வர்ண: பரவா இல்லை. வாங்க உள்ள போகலாம்.

இருவரும் பீச்-ஐ நோக்கி உள்ளே ஆள் சற்று கம்மியாக இருக்கும் இடமாக பார்த்து நடந்தார்கள்.

ஜோடி 1 :
ப்ரியா: வா உள்ள போகலாம்.
இருவரும் ஒரு ஓரமாய் இருக்கும் டேபிள்-ஐ தேர்ந்தெடுத்து அமர்ந்தனர். R . K . சாலையில் உள்ள திறந்த வெளியுடன் கூடிய pizza கடை அது.
சீனு: சரி நான் பொய் ஏதாவது ஆர்டர் பண்ணிட்டு வரேன்.
என்று கூறி உள்ளே சென்றான். 5 நிமிடங்களில் கையில் ஒரு பில்-உடன் வந்தான். வந்தவன் அவளுக்கு எதிரில் இருக்கும் நாற்காலியில் அமர்ந்தான்.

ப்ரியா: (அவன் கையில் இருக்கும் பில்-ஐ வாங்கி பார்த்து விட்டு) நல்ல வேளை, "thin crust " ஆர்டர் பண்ணின. நான் இப்ப தான் லைட் ஆ சாப்டுட்டு வரேன்.
சீனு: (அவன் மனதிற்குள்) "நாம முன்ன பின்ன இந்த எழவ தின்னு இருந்தா தான நமக்கு தெரியும்?? ஏதோ குத்து மதிப்பா ஆர்டர் பண்ணினது நமக்கு சாதகமா முடிஞ்சுது டா சாமி" என்று நினைத்து சிரித்துக் கொண்டான்.

சீனு: Pizza வர எப்டியும் 15 நிமிடங்கள் ஆகும் ஏதாவது பேசேன்.
ப்ரியா: என்ன பேசறது??

ஜோடி 2 :
ஆள் நடமாட்டம் அதிகம் இல்லாத, வெளிச்சமும் அதிகம் இல்லாத ஒரு இடமாக பார்த்து இருவரும் மெளனமாக அமர்ந்து கொண்டிருன்தனர்.

ஆனந்த்: ஏதாவது பேசேன்??
ஸ்வர்ணா: என்ன பேசறது?? எத பத்தி பேசறது?? நம்ம காதல பத்தியா? இல்ல அது சுனாமி வந்து அடிச்சுட்டு போனா மாறி நம்ம வாழ்க்கையே நாசம் பண்ணிடுச்சே அத பத்தியா?
ஆனந்த்: இன்னிக்கி நாம எதாவது ஒண்ணு முடிவு பண்ணியே ஆகணும். நாம எடுக்க போற முடிவைப் பத்தி பேசலாம்.

ஜோடி 1 :
சீனு: உன்னோட முடிவ பத்தி?? இன்னிக்கி சொல்றேன்னு சொன்னியே??
ப்ரியா: என்ன அவசரம் போகும் பொது சொல்லலாம்னு நெனச்சேன். OK இப்பவே சொல்லிடறேன். நீ இந்த chair -ல வந்து உக்காரு.
சீனு எழுந்து அவள் அருகில் இருக்கும் நாற்காலியில் உக்கார்ந்தான்.

ப்ரியா: (அவன் கையை பிடித்துக் கொண்டு) I love you .
அவ்வளவு தான் சீனு முகத்தில் 10000 வாட்ட்ஸ் பல்பு பிரகாசமாக எரிந்தது. (நெறைய சுவிட்ச் வெச்சுண்டு இருக்கான் அம்பி situation-கு தகுந்தாப்ல பட்டன்-ஐ தட்டிடுவான்).

சீனு: thank you . (ஆனால் அவன் மனதில்) "ச, சாதரணமான என்னால இவள மாறி பொண்ண உஷார் பண்ண முடியாதுன்னு நெனச்சேன். இனிமே என் friends முன்னாடி நல்லா சீன் போடலாம்" என்று நினைத்துக் கொண்டான். அதில் அவன் சந்தோசம் இரட்டிப்பு ஆனது.

ப்ரியா: (அவள் மனதில்) "கொஞ்ச நாள் சுற்றுவோம் சரி வரலேனா கழட்டி விட்டுடலாம்."
அவள் இங்கு வருவதற்கு முன்னமே சுமார் 1 மணி நேரம் அவள் தோழிகள் அவளுக்கு 1008 எச்சரிக்கைகளை குடுத்தனர், ஒரு burger shop - இல் உக்கார வைத்து. அங்கே சும்மாவா இருந்திருப்பார்கள். வயிறு நிறைய கொட்டியும் கொண்டாகிவிட்டது. இப்பொழுது உங்களுக்கு புரிகிறதா அவள் thin crust ஆர்டர் பண்ணியவனை பாராட்டியதற்கு காரணம்.

(கதையின் நடுவில் என்ன வள வளன்னு பேச்சு அப்டீன்னு நீங்க நினைக்கறது தெரியுது :P ). ப்ரியாவும், scene உம் ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்த படி கண் கொட்டாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்து இருந்தார்கள்.

சர்வர்: சார், யுவர் coke.

ப்ரியாவும் சீனுவும் அவர்களின் தலையில் இடி விழுந்தால் கூட தெரியாதது மாறி உக்காந்து கொண்டு இருந்தார்கள்.

மீண்டும் சர்வர்: சார் நீங்க ஆர்டர் பண்ணின coke . எங்க வைக்கட்டும்??

ப்ரியாவும் சீனுவும் அவங்க ஆர்டர் பண்ணின pizza வ நாய் கவ்விண்டு போனா கூட கவலை பட மாட்டாங்க போல. தலையில் அடித்துக் கொள்ளாத கொறையா அந்த coke -ஐ டேபிள் மேல் வைத்து விட்டு சர்வர் உள்ளே சென்று விட்டான்.

அந்த வோடபோன் விளம்பரம் ஒன்றில் திருடிட்டு போறது கூட தெரியாத மாதிரி தொலைகாட்சி-யில் தொலைந்து பொய் இருக்குமே ஒரு ஜூ ஜூ அது மாதிரி இவங்க ரெண்டு பெரும் உக்காந்துண்டு இருந்தாங்க.

( A ) திடீரென்று ப்ரியா அவள் தலையை குனிந்து அவன் கைகளில் முத்தமிட்டாள். (வாசகர்கள் A rating -ஐ கவனிக்கவில்லை என்றால் ஒரு முறை மீண்டும் கவனித்து விட்டு அந்த வாசகத்தை படிக்காமல் இருக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்)

சீனு: அட டா நீ இங்க முத்தம் குடுத்தா எனக்கு முட்டில சில்லுனு இருக்கு. (இப்ப இவன் மூஞ்சில எந்த வாட்ஸ் பல்பும் எரியல அசடு வழிஞ்சதுல பல்பு fuse ஆ போச்சு)

ப்ரியா குனிந்து பார்த்து விட்டு, கல கலவென்று சிரித்தாள். அவள் சிரிபொலி வெய்யில் காலத்து குல்பி வண்டி-யின் மணி ஓசை மாதிரியே இவனுக்கு கேட்டது. சீனுவும் கீழே குனிந்து பார்த்து விட்டு coke வந்திருப்பதை கவனித்தான்.

சீனு: coke -ஐ ஓபன் பண்ணவா??

ப்ரியா: ok

இருவரும் இங்கே coke குடிக்கட்டும் நாம் இவர்களிடம் இருந்து ஒரு கூல் ட்ரிங்க்ஸ் பிரேக் எடுத்துக் கொள்வோம்.

ஜோடி 2:

ஸ்வர்ணா: OK . நீங்களே பேசுங்க.

ஆனந்த்: இல்ல இப்ப நீ தான் பேசணும். உன் மனசுல இருக்கறத கொட்டி தீத்துடு.

ஸ்வர்ணா: ஊர்ல உலகத்துல காதல்ங்கற பேர்ல பல பேர் காம வெறி பிடிச்சு ஆலயராங்களே அந்த மாதிரியா நாம காதல் பண்ண ஆரம்பிச்சோம்?? ஒருத்தருக்கொருத்தர் படிக்கும் போதே நல்லா உதவி பண்ணிகிட்டோம். படிச்சு முடிக்கற வரைக்கும் நமக்குள்ள நட்புங்கற எல்லை கோட்டை தாண்டி வேற ஏதாவது உணர்ச்சி எட்டி பாத்து இருக்கா?

ஆனந்த்: ஹ்ம்ம் இல்ல!

ஸ்வர்ணா: வாழ் நாள் பூரா கூட இருந்தா, ஒருத்தருக்கொருத்தர் நல்ல ஆதரவா இருப்போம். நாம நல்ல புரிஞ்சு வெச்சுண்டு இருக்கோம். ஒருத்தர் மேல ஒருத்தர் நல்ல நம்பிக்கை வெச்சு இருக்கோம். இதை எல்லாம் நினைச்சு தானே கல்யாணம் பண்ணிக்க முடிவு பண்ணினோம்?

ஆனந்த்: ஆமாம்.

ஸ்வர்ணா: இப்ப கூட மத்த ஜோடிங்க மாறி நாம என்ன ஊரு பூராவா சுத்தறோம்?? ஒருத்தருக்கொருத்தர் ஆதரவா இருக்கணும். நம்ம அன்பு வாழ் நாள் பூறா தொடரணும்-னு நெனச்சது தப்பா??

ஆனந்த்: தப்பில்லை தான். ஆனா இத எல்லாம் பேசி என்ன ஆக போகுது?? இனிமே நடக்க போறத பத்தி பேசு மா.

ஸ்வர்ணா: இனிமே என்ன நடக்கும் நான் அவன கல்யாணம் பண்ணிண்டு, உங்கள மனசுலயும் அவன உடம்புலயும் சொமக்கணும். இல்லேனா என்ன ரெண்டு மொழம் கயிறு சுமக்கணும். இப்படி எல்லாம் சினிமா டயலாக் பேச நான்

தயாரா இல்ல. ஏதாவது பிரக்டிகல் ஆ பண்ணியாகணும். கல்யாண பத்திரிகை அடிக்க இன்னும் ரெண்டு வாரம் தான் இருக்கு.

என்ன தான் வீரா வேசமா பேசினாலும் அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் துளி, துளியாய் மே மாத சென்னை மழை போல துளிர்த்தது. அதை ஆனந்த் தெரிந்துகொள்ளாமல் இறுக்க,

ஸ்வர்ணா: எனக்கு பசிக்கறது. ஏதாவது வாங்கிண்டு வரியா?

மறு மொழி சொல்லாமல் ஆனந்த் அவன் மனதை அங்கேயே விட்டு விட்டு எழுந்து சென்றான்.

ஜோடி 1 :

மெகா சீரியல் மாதிரி நீண்ட இடைவேளை விட்டதற்கு மன்னிக்கவும்.

ப்ரியா: ஹெய், pizza இன்னும் வரல. நீ உள்ள பொய் வாங்கிண்டு வாயேன்??

சீனு: sure . போய் பாக்கறேன்.

சீனு உள்ளே சென்ற நேரத்தில் ப்ரியா அவளின் நெருங்கிய தோழிகளுக்கு இது வரை நடந்தவற்றை ஒரு sms -ஆக அனுப்பினாள்.

சீனு pizza -வுடன் வந்தான். டப்பாவை ஓபன் செய்த ப்ரியா சீனுவிடம் sauce போட சொன்னாள். நம்ம ஆர்வ கோளாறோ sauce பாட்டில்-ஐ திறந்து கட கடவென்று ஒரு பக்கமாக ஊற்ற. ப்ரியா-வின் முகம் சற்று சுருங்கியது.

ப்ரியா: என் கிட்ட குடு நானே ஊத்தறேன்.

என்று கூறி அவள் அந்த பாட்டில்-ஐ வாங்கி pizza -வின் மேல் பரவலாக ஊற்றினாள்.

ஒரு சிறு துண்டை எடுத்து அவனுக்கு குடுத்தாள். இந்த முறையாவது சற்று புத்திசாலி தனமாக அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று கவனித்து அதன் படி செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால், நமது மக்கு சீனு அந்த pizza துண்டை வாங்கி தோசை சாப்பிடுவது போல் மடித்து உள்ளே போட முயன்று, முடியாமல், பாதி கீழே சிந்தி...

ப்ரியாவின் முகமோ, அப்பப்பா! அத்தனை விதமாக முகம் சுளிக்க முடியும் என்று அவளை இப்பொழுது பார்த்தல் தெரிந்து விடும்.

ப்ரியா: "ஒரு pizza -வை கூட ஒழுங்கா சாப்பிட தெரிலையே?? இவன் எங்க டிஸ்கோவுக்கு எல்லாம் போய் இறுக்க போறான்???" (என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.)

ப்ரியா: நீ நெஜமாவே GRE படிக்கறியா??

சீனு: ஆமாம் அதுல என்ன டவுட்??

ப்ரியா: இல்ல அங்க எல்லாம் போனா நீ இதெல்லாம் சாப்டு ஆகணும். உனக்கு இங்கயே இவ்ளோ கஷ்டமா இருக்கே நீ வெளி நாடு போய் எப்படி இருப்ப??

ஜோடி 2 :

பாதி வழியிலேயே தன் கை பேசியில் இருந்து ஸ்வர்ணா-வை அழைத்தான் ஆனந்த்.

ஆனந்த்: நான் தான் மா. நான் இங்க வந்துட்டேனா அங்க நீ எப்படி தனியா இருப்ப?? அதான் போன் பண்ணினேன்.

ஸ்வர்ணா: சரி சரி எனக்கு எதாவதுனா நானே கூப்டறேன். போன்-ஐ வை.

ஆனந்த்: சீக்ரமா வந்துடறேன். வெயிட் பண்ணு.

ஒரு நிமிடத்தில் இரண்டு மசாலா கடலை பொட்டலங்களுடன், ஸ்வர்ணா-வை நோக்கி ஆனந்த் நடந்தான்.

ஆனந்த்: இந்தா.

குடுத்து விட்டு அவசர அவசரமாக அவன் கடலை பொட்டலத்தை திறந்து, பாதியை கீழே சிந்தி, மீதியை உள்ளே திணித்தான்.

ஸ்வர்ணா: இங்க தா, இதக் கூட ஒழுங்கா பண்ண தெரியல உனக்கு. நானே எடுத்து தரேன்.

ஜோடி 1 :

திரு திரு என்று சந்தையில் காணமல் போன குழந்தையை போல் முழித்தான் சீனு.

ப்ரியா: இரு நானே எடுத்து தரேன். நான் சாப்டறத பாத்து நீயும் சாப்டு.

சீனு: ஓகே, ட்ரை பண்றேன்.

ஒரு வாராக அறையும் கோரயுமாய் pizza சாப்பிட கற்றுக்கொண்டான் சீனு.

ப்ரியா: (அவள் மனதில்) "ச இந்த pizza -வ கூட ஒழுங்கா சாப்ட தெரியல. இவனோட நாளைக்கு நான் எப்படி நாலு எடத்துக்கு போக முடியும்?? அவசர பட்டு லவ் அ சொல்லிட்டோமோ?? இப்ப கூட ஒண்ணும் கேட்டு போகல எப்டியாவது இவன கழட்டி விட்டுடனும். இவனுக்கு அந்த ரோஹித் அ தேவளாம். வெறும் டிஸ்கோ-கு மட்டும் தான் போக மாட்டேன்னு சொன்னான். ஜிம் எல்லாம் போய் ரொம்ப ஸ்மார்ட்-அ இருந்தான். அவன விட்டுட்டு இவனோடயா??"

ப்ரியா: நான் உன் கிட்ட ஒண்ணு சொல்லட்டுமா?

ஜோடி 2 :

ஆனந்த்: நான் உன் கிட்ட ஒண்ணு சொல்லட்டுமா?

ஸ்வர்ணா: என்ன சொல்லணும்?? அதுக்கு ஏன் permission எல்லாம் கேட்டுண்டு?

ஆனந்த்: நீ ஏன், உனக்கு பாத்து இருக்கற மாப்பிள்ளை கிட்ட நம்ம லவ் மேட்டர்- அ சொல்ல கூடாது??

ஸ்வர்ணா : நடக்கற காரியமா பேசு. நான் எங்க பொய் பாத்து அவன் கிட்ட எப்படி சொல்ல முடியும்?

ஆனந்த்: ஒரு நாள் எங்கயாவது வெளில கூப்புடு நானும் வரேன். ரெண்டு பெறுமா சேந்து நம்ம நெலமைய அவர் கிட்ட சொல்லலாமே?

ஸ்வர்ணா : நீயும் வரேனா அப்பா எனக்கு ok . ஆனா நாம பேசறத ஏத்துண்டு என்ன விட்டுட்டு போய்டுவானா?

ஆனந்த்: எதுவுமே பண்ணாம இருக்கறதுக்கு அட்லீஸ்ட் இத ஒரு ஆரம்பமா எடுத்துண்டு பண்ணலாமே.

ஸ்வர்ணா : ஆனா இது 100 பெர்சென்ட் சுமூகமா போகும்னு சொல்ல முடியாது. நமக்கே பாதகமா கூட முடியலாம். அந்த மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் செல்வாக்கு உள்ள ஆளு. உனக்கு தான் தெரியுமே அதுனால தான அவன எனக்கு கட்டி வெச்சு அவன் மூலமா எங்காத்துல இருக்கற அடுத்த ரெண்டு ஜீவனுக்கும் எதாவது வழி பண்ண பாக்கறா எங்க அம்மா.

ஆனந்த்: எல்லாத்துக்கும் பயந்துண்டே இருந்தா ஒண்ணுமே பண்ண முடியாது. உன் கல்யாணத்துக்கு வந்து அக்ஷதை போட்டு ஆசிர்வாதம் வேணும்னா பண்ணலாம்.

ஸ்வர்ணா: என்ன இப்படி எல்லாம் பேசறே??

ஆனந்த்: உனக்கு கண்டிப்பா நான் வேணுமா??

ஜோடி 1 :

ப்ரியா: உனக்கு கண்டிப்பா நான் வேணுமா?

சீனு: ஹேய்! இதென்ன கேள்வி. கண்டிப்பா! அதுனால தான உன் பின்னாடி இவ்ளோ அலைஞ்சேன்.

ப்ரியா: OK . ஆனா எனக்கு நீ வேண்டாம். உனக்கும் எனக்கும் செட் ஆகும்னு தோணல.

சீனு: என்ன?? என்ன சொல்லற?? வேளையாடரியா?

ப்ரியா: இல்ல நெஜம்மா தான் சொல்லறேன். நான் கொஞ்சம் அவசரப் பட்டு முடிவு பண்ணிட்டேன்னு நினைக்கறேன். நாம ரெண்டு பேருக்கும் செட் ஆகாது.

சீனு: ஏன் ஏன் ஏன் அப்டி சொல்லற?

ப்ரியா: நான் ok சொல்லும் பொது கேள்வி கேட்டியா? இப்ப வேண்டாம்னு சொல்லும் பொது மட்டும் ஏன் கேள்வி கேக்கற?? வேண்டாம் நா விடு.

சீனு: இத ஏன் 45 minutes முன்னாடியே சொல்லல??

ப்ரியா: இதென்ன கேள்வி?

ஜோடி 2 :

ஸ்வர்ணா: இதென்ன கேள்வி?? கண்டிப்பா. உங்கள தானே நான் மனசு பூரா நெனச்சுண்டு இருக்கேன்.

ஆனந்த்: அப்ப சரி. நான் சொல்றதுல உனக்கு நம்பிக்கை இருக்குல?

ஸ்வர்ணா: ஹ்ம்ம் நம்பறேன். நம்பிக்கை இல்லாம என்ன?

ஆனந்த்: அப்ப நான் சொல்றத கேட்டு பண்ணு. எல்லாமே சரியா வரும். பிளான் A இல்லேனா பிளான் B . OK அ??

ஸ்வர்ணா: டபுள் ok . ஆனா அது என்ன பிளான் B . என் கிட்ட இது வரைக்கும் சொல்லவே இல்லையே??

ஆனந்த்: அத இனிமே தான் யோசிக்கணும்.

ஸ்வர்ணா: என்னது??

இருவரும் கல கலவென சிரித்தனர். முதல் முறையாக அவர்களின் கவலைகள் எல்லாம் கடல் அலை அழித்துச் சென்று விட்டது போல் ஒரு உணர்ச்சி.

ஜோடி 1 :

சீனுவிற்கு தான் வாங்கி வைத்திருந்த புது apache பைக்-இல் யாரோ சேற்றை வாரி இறைத்தது போன்ற உணர்ச்சி.

சீனு: என்னது? இது என்ன கேள்வியா? தமிழ் கேள்வி தான் உனக்கு அர்த்தம் நல்லாவே புரியும்.

ப்ரியா: எல்லாத்துக்கும் உனக்கு பதில் சொல்லணும்னு அவசியம் இல்ல. இது என் வாழ்க்கை. என் இஷ்ட்டப்படி வாழ எனக்கு முழு உரிமை இருக்கு. யாருக்கும்

பயப்படணும், யாருக்கும் பதில் சொல்லணும்னு எனக்கு அவசியம் இல்ல. உனக்கும் எனக்கும் ஒத்து வராது. காரணம் சொல்ற அளவுக்கு

ஒண்ணும் இல்ல. அப்ப ஒத்து வரும்னு தோணிச்சு இப்ப ஒத்து வராதுன்னு தோணுது. அவ்ளோ தான்.

சீனு, அவன் கண்ட கனவுக்கு வெறும் 50 நிமிடங்கள் தான் வாழ்க்கை என்று நினைக்கவில்லை. GRE கிளாஸ்-ஐ விட இவள் பின்னால் அவன் அலைந்தது தான் அதிக நிமிடங்கள் இருக்கும்.

இருவரும் எழுந்து வெளியில் வந்தனர். கண்களில் கோவமும் ஆத்திரமும் சீனுவிற்கு. அப்பாடா, தப்பிதொமடா சாமி என்ற உணர்வு ப்ரியாவிருக்கு.

ஜோடி 2 :

இருவரும் நடக்கத் தொடங்கினர்.

ஸ்வர்ணா: நீ சொல்லும் பொது இந்த ஐடியா ஒத்து வராதுன்னு தோணித்து. இப்ப ஒத்து வரும்னு தோண்றது. பாக்கலாம்.

இருவரும் தாங்கள் வண்டி நிறுத்தி இருந்த இடத்தை நோக்கி மௌனமாய் நடந்தனர்.

ஜோடி 1:

ப்ரியா: சரி அப்பறம் பாக்கலாம்.

சீனு: ஹேய், வந்தது வந்த பீச்சுக்காவது என்னோட வந்துட்டு போ. ஒரு friend ஆ?

ப்ரியா: பீச்சுக்கா?? இப்பவா? மணி என்னனு தெயர்யுமா?? எட்டு. சாரி, நான் வீட்டுக்கு போகணும். இல்லேனா அம்மா தேடுவாங்க.

சீனு: அப்ப உன்னோட இருந்த இவ்ளோ நேரமும் வேஸ்ட் ஆ??

ப்ரியா: வேற என்ன எதிர் பாக்கற?

சீனு: யாரவது உன் friend intro தந்துட்டு போ. ப்ளீஸ்.

ப்ரியா: இவ்ளோ தானா. இதக் கேக்கவா பீச்-கு கூப்ட?? இங்கயே தரேன். உன்னோட range -கு என்னோட friend சுவாதி தான் சரியா வருவா. கொஞ்சம் பழம். பாக்க சுமார இருப்பா. பரவாலயா ?

சீனு: இப்படி மொட்டையா சொன்னா எப்படி? போட்டோ ஏதாவது இருந்தா காட்டு.

ப்ரியா அவளின் மொபைல் போன்-ஐ திறந்து அதில் இருக்கும் சுவாதி-இன் படம் ஒன்றை அவனிடம் காட்டினாள்.

சீனுவோ , அயராது பாலிவுட் நடிகைகளுடன் நடித்தே தீருவேன் என்று அடம் பிடிக்கும் சில தமிழ் ஹீரோக்கள், அவர்கள் "முடியாது" என்று சொன்னவுடன் உள்ளூர் நடிகைகளே மேல் என்று சற்று ஏமாற்றமடைந்த முகமும், "இந்த பழம் புளிக்கும்" என்ற மனப் பான்மைக்கும் வருவார்களே அது போல் ஆகி விட்டான்.

சீனு: சரி அப்ப போன் பண்ணி தா.

ப்ரியா: என்னது போன் ஆ?? கண்டிப்பா முடியாது.

சீனு: ப்ளீஸ். ப்ளீஸ் ப்ளீஸ். இது கூட பண்ண மாட்டியா??

பிரியா: ok ! ok ! பண்றேன்.

என்று கூறி தன்னுடைய செல் போன்-இல் சுவாதி -யின் நம்பர்-ஐ டயல் செய்தாள்.

சுவாதி: ஹாய், ப்ரியா என்ன இப்ப போன் பண்ணி இருக்க??

ப்ரியா: ஹே சாரி யா, நான் சீனு ஓட இருந்தேனா. நம்ம friends எல்லார் போட்டோ-வும் காமிச்சேன். உன் போட்டோ-வ பாத்துட்டு உன் கூட பேசியே ஆகணும்னு ஒரே பிடிவாதம் பிடிச்சான் அதான் கால் பண்ணினேன். sorry for the disturbance .

சுவாதி:ச ச அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல.

(சுவாதி-இன் மனமோ) "தான் போட்ட பந்தில் batsman நிச்சயமாக அவுட் ஆகி விட்டான் என்ற சந்தோஷத்தில் இருக்கும் bowler -ஐ போல இருந்தது. ஆனால் umpire -கு அல்லவா தெரியும் அது நோ பால் என்று".

இருவரும் இரண்டு நிமிடங்கள் போன்-இல் பேசினார்கள். சீனு சுவாதி-இன் நம்பர்-ஐ வாங்கிக் கொண்டான்.

ப்ரியா: சரி அப்ப நான் கெளம்பறேன்.

என்று தன கையை நீட்டினாள். பத்து வினாடிகள் இருவரும் கையை குலுக்கினார்கள்.

ஜோடி 2 :

ஸ்வர்ணா: சரி அப்ப நான் கெளம்பறேன்.

ஆனந்த்: வண்டி எடுத்துண்டு வா. வாசல் வரைக்கும் நானும் வரேன்.

ஸ்வர்ணா: ஹலோ, பீச்-கு எது வாசல்??

ஆனந்த் அசடு வழிந்து ஒரு சிரிப்பை போட்டு விட்டு. பிடித்திருந்த கையை மெல்ல, விட மனசே இல்லாமல், கடைசி அணு வரை அவள் விரல்களை இவன் விரல்கள் தீண்டிய பின், கையை எடுத்தான். இருவரும் தங்கள் வண்டிகளை எடுத்துக் கொண்டு, அதை தள்ளிய வாறே லைட் ஹவுஸ் வரை வந்தனர். அங்கே மௌனமாய் நின்று, என்ன பேசுவதென்றே தெரியாமல், ஒருவரை ஒருவர் பார்த்த படி நின்று கொண்டிருந்தனர்.

ஸ்வர்ணா: அப்பறம்??

ஜோடி 1 :

ப்ரியா: அப்பறம்??

சீனு: தேங்க்ஸ், உன்னோட friend intro தந்ததுக்கு. கண்டிப்பா பீச்-கு வரலையா?

ப்ரியா: எங்க அம்மா 8 .30 குள்ள வீட்டுக்கு போகலேனா வெளக்குமாரோட வாசல்ல நிப்பா.

சீனு: ஹே, இதுக்கு ஏன் இவ்ளோ டென்ஷன் ஆற? சும்மா தான் கேட்டேன். நான் வீட்டுக்கு கெளம்பறேன். BYE . nice meeting you .

என்று கூறி விட்டு தன் வண்டியை கிளப்பி, சுவாதி-ஐ பற்றி நினைத்துக் கொண்டே வேகத்தை கூட்டினான்.

ப்ரியா-வோ ஆட்டோ எங்கே பிடிப்பது என்று தெரியாமல் தயங்கி தயங்கி, ரோட்டை கிராஸ் பண்ணலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்துக் கொண்டே சற்று தூரம் நடந்தாள்.

ரோஹித்: ஹே ப்ரியா! What a surprise ? இங்க என்ன பண்ற?

திடீரென்று ரோஹித்-ஐ பார்த்த ப்ரியாவிற்கு என்ன பன்னுவதேன்றே தெரியவில்லை. ஆச்சர்யம் ஒரு பக்கம், சந்தோசம் இன்னொரு பக்கம்.

ப்ரியா: ரோஹித்.........! எவ்ளோ நாள் ஆச்சு?? எப்படி இருக்க?? நான் ஜஸ்ட் friends கூட வந்தேன்.

ரோஹித்: ரொம்ப நல்லாஇருக்கேன். நான் இப்ப தான் friends கூட ஊர் சுத்திட்டு வரேன். ரொம்ப நாள் ஆச்சுல நாம மீட் பண்ணி?

ப்ரியா: ஆமாம். உன்ன பாத்ததுல ரொம்ப சந்தோசம்.

ரோஹித்: எனக்கும் தான்.

ப்ரியா: அப்பறம்?

ரோஹித்: அப்பறம்?? என்ன?? ஹே! உனக்கு தெரியுமா நான் இப்பலாம் pub -கு போக ஆரம்பிச்சுட்டேன்.

ப்ரியா: wow ! really ?

ரோஹித்: ஆமாம். நெஜம்மா தான். உன்ன நான் ரொம்ப மிஸ் பண்றேன் ப்ரியா.

ப்ரியா : நானும் தான்.

ரோஹித்: பக்கத்துல தான பீச் இருக்கு. உனக்கு problem இல்லேனா, நாம ஏன் அங்க பொய் உக்காந்து கொஞ்ச நேரம் பேசக் கூடாது??

ப்ரியா: wow ! ராத்திரி நேரம், கூட்டம் ஜாஸ்தி இருக்காது. நல்ல இருட்டு வேற. கடல் அலை கிட்ட போய் நின்னு கூட பேசலாம். எந்த தொந்தரவும் இருக்காது.

ரோஹித்: உங்க வீட்ல ஒரு problem -உம் வராதே?

ப்ரியா: ச,ச! நான் பதினோரு மணிக்கு போனா கூட யாரும் எதுவும் கேக்க மாட்டாங்க. அவ்வளவு நம்பிக்கை என் மேல. சரி போகலாமா??

ரோஹித்: OK ! Hop in !

துள்ளி குதித்து அவன் பைக்-இன் பின்னால் சற்று நெருக்கமாகவே உக்கார்ந்தாள் ப்ரியா.

ப்ரியா: சரி, கெளம்பலாம்.

முடிப்பதற்குள் வண்டி பீச்-ஐ நோக்கி பறந்தது.

ஜோடி 2 :

ஸ்வர்ணா: சரி, கெளம்பலாம்.

ஆனந்த்: கெளம்பலாமா? அதுக்குள்ளயா?

ஸ்வர்ணா: மணி ஆகலையா?

ஆனந்த்: சரி கெளம்பலாம். உன் மாப்பிள்ளைக்கி போன் செஞ்சுட்டு எனக்கு inform பண்ணு. ஆத்துக்கு போனதும் மறக்காம மெசேஜ் அனுப்பு. பாத்து பத்ரமா போ.

இத்தனையும் கூறி, அவன் அவனுடைய பைக்-இல் ஏறி அமர்ந்தான். இருவரும் அவர்களின் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்து விட்டனர்.

ஒன்றாக " bye " என்று சற்று உரத்த குரலில் கூறி, ஆனந்த் திருவெல்லிக்கேணி-ஐ நோக்கியும், ஸ்வர்ணா சாந்தோம்-ஐ நோக்கியும் வண்டியை விட்டனர். அவர்களின் வண்டி பிரிந்து சென்ற இடைவெளியில் ரோஹித் தனது வண்டியை நுழைத்தான்.

இவ்வாறாக இந்த இரண்டு ஜோடி-களும் ஒரு மணி நேரத்தில் எப்படி போனார்கள் என்பதை நாம் பார்த்தோம். இனி...

ஆறு மாதத்திற்கு பின்பு.

ஸ்வர்ணாவும் ஆனந்தும் தங்கள் திருமண வேலையில் மும்மரமாக இருந்தனர். ஸ்வர்ணாவிர்க்கு பார்த்த மாப்பிள்ளை அவர்களின் நிலையை புரிந்து கொண்டு, ஸ்வர்ணா வீட்டில் அவனே பேசி, அவள் தாயாரையும் வழிக்கு கொண்டு வந்து விட்டான்.

ஆனந்த்-ஒ ஸ்வர்ணா -வின் தங்கைகள் இருவரையும் ஒரு நிலைக்கு கொண்டு வருவதாக வாக்கு குடுத்தான். இப்பொழுது அவர்கள் இருவருமாக சேர்ந்து அவர்கள் வாழ்க்கை என்னும் கட்டடத்தில் ஒவ்வொரு கல்லாக வைத்துக் கொண்டு வருகிறார்கள். கூடிய சீக்கிரம் புது மனை புகு விழா ஆகி விடும்.

நமது சீன் சீனு-ஒ சுவாதி-யுடன் ஒரு வழியாக செட்டில் ஆகி விட்டான். அமெரிக்கா போவதற்கும் ஒரு வாராக எல்லா ஏற்பாட்டையும் செய்து விட்டான்.

இறுதியாக ப்ரியா, ரோஹித்-உடன் மீண்டும் விரிசல் விழுந்து இப்பொழுது டாப் அப் செய்ய ஆள் தேடிக் கொண்டு இருக்கிறாள். missed call குடுப்பதாக இருந்தாலும் யோசித்தே செய்கிறாள். அவளுக்கு கிடைத்த அனுபவங்களின் மூலம் இப்பொழுது அவள் boy friends -காண சட்ட திட்டங்களை சற்று கடுமையாகவே வகுத்திருக்கிறாள். ஆகவே எளிதில் யாரும் சிக்குவதில்லை.

இவ்வாறாக இந்தக் கதை நிறைவு பெறுகிறது. மீண்டும் அடுத்த பதிப்பில் சந்திப்போம். :)

Birthday Gift!

Ithu yaaro mugam theriyaatha manitharukku naan kudukka pogum pirantha naal parisu alla. Sanik kezhamai maalai aanchaneyar kovilukku povathai kooda oram katti vittu orutharukkaaga naan post podugiren endraal avar kandipaaga Sachin Tendulakar-i thavirthu veru yaaragavum irukka mudiyaathu.

Aamam "God of Cricket" (Ithai padikkum pozhuthu silarukku vayiril thee pidikkalam. Gelusil sapiduvathu nallathu :P) endru anbudan azhaikkapadum sachin-in theevira visirigalil naanum oruthi. Sachin-i patri pona pirantha naal andre ezhutha vendum endru ninaithu irunthen aanal mudiyaamal poiduthu.

Naan 6th or 7th padichundu irunthen, evening-la tution padika varuva. (Appa, amma rendu perume teachers :( :) ). Avaaloda poatti potu, yaaru anniki paadatha muthalla mudikaranu paapomnu naanum padipen. (Appa ellam naan chamathu kodam :P). Ella naalayum pola padichundu irunthom, appa thideernu TV on panninaar match paaka. Naan sonnene Sachin Tendulkar athu ivan thaannu oruthara kaamichar.

Surul, surul mudiyoda konjam poosinapla oru payyan aadindu irunthan. En friend "ivan 18 yearsla irunthe cricket aadaran unakku theriyuma??" apdina. Odane naan "18 illa di 16. ulagathulaye chinna vayasula cricket velayada vantha cricketer ivan thaan" apdinen. ava othukkave illa. odane enga appava kooptu ketom avarum naan sonnathu thaan sari-nu sonnar.

Ipdi thaan muthal muthalla Sachin velayaadaratha paaka aarambichen. Athu apdiye valanthu, rathiri thookatha ellam thyagam panni paakara alavukku paithiyamum aayachu. Enakku appa pidicha rende vilayaattu onnu Cricket innonnu seettu (Mangaatha illenga). Yetho en rangeku Rummy(Ithu oru vilayaattin peyar mattume! Yentha nabarukkum ithil sammantham illai! :P), Ace ithellam naanum enga appavum aaduvom. (Avar thaan enakku seettu solli kudutha vaathiyar:P). "Nalla kudumbam!" ( Moulee TVP-la solluvare antha modulation :P) apdinu enga amma pala naalaiki thalaila adichundu poi iruka.

Sachin-aal thaan enakku cricket mel oru eedu paade vanthuthunu naan adichu (yaarayum illa :P) solluven. Enga ammakum enakum periya sandaye nadakkum. "Yeppa paaru mattaya vechu lottu lottunu adichundu irukaratha kann kottama paakariye. Unga appa unna nanna keduthu vechu iruka" apdinu enga amma polamba. "Yeppa paaru azhuthu theekkara serialku ithu thevalam. Unaku azhanum avlo thaana, Glycerine vaangi tharen" apdinu naan bathil solla. Veetil iru vote cricketkum, Single aala yaarum kai kudukka mudiyama enga amma serial paaka mudiyama thavikkara appa... Atha notice pannina oru over mudinchudumnu naanga atha gavanikkama cricket-i mattume gavanippom. :P

Intha samayathil thaan Ganguly-um vilayaada vanthaan. School-la kalebarame nadakkum. Sachin fans VS Ganguly Fans. Intha sandaiku sachin ani saarbil thalamai vagippathu naan thaan endru neengal ellorum ninaithaal atharkku naan porupu illa. Yenna naan basic-aave romba nalla ponnu. :P Unmayaana kaaranam athu illa. Enga amma naan padicha school-la thaan teacher a iruntha. Naan yethavathu vambu pannennu therinchuthu odane enga amma kaathuku poidum. Avlo thaan enga amma "En maaname pochu. Yevano aadi kaasu jeyikaran. Unakka oru pangu tharaan athula?? Ithuku ellama poi sanda poduva...." apdinu oru ara mani nikkama enna porichu eduthuduva. Athu mattum illama "ivangalukku ellam cricket-a pathiyum Sachin-a pathiyum yenna theriyum??" ivanga kita poi pesi en time-a naane yen waste pannanumnu oru thimuru or nenapu (Paavam naan appa Pachcha mannu! :P).

School-la thaan apdiye thavira, veetla athuku naer maar. Ennoda cousins rendu per irukaanga. Mama pasanga. Ennoda chinna pasanga. Athula periyavanukku Ganguly na usuru. Avanoda sanda potu, avan sachin-a asingama thitta naanga (naanum chinna thambiyum) ganguly-a romba kevalama thitta (neenga ninaikara maari illa, naanga ellarume pachcha mannu thaan :P) veede rendu aagum. Kadaiseela yeppavum naanga thaan jeyippom.

Ipdiye sandaiyum sacharavuma thodarnthu kondiruntha ennoda fan-ship oru naal muzhumai adanchuthu. Sachin a meet pannennu neenga nenacha anga thaan story-la twist. Naan 9th padikkum pothu en school culturals-kaaga Sachin fan a (payyana thaan :( ) enna vesham poda sonnaanga.

Enakku santhosham thaangala! Thulli kuthikaatha kurai thaan. Avanga yenna panna sonnalum athuku naan ready a irunthen. Enga ammavo "payana?? athellam vendaamnu sollidaren" apdinu en thalaila gunda thooki poda. En ammava sarik katta naan patta paadu iruke shabbbbbaaa. Oru vazhiya enga ammava sari kattitu adutha naal school-ku pona anga avanga oru idi-a thooki potanga (Enna dramala irunthu neekittanga apdinu mattum ninachu santhosha pada vendaam! :X). Ganguly fan a nadikanumam! "Enna Kodumai Savithri Ithu????" (Antha teacher peru savithri). Oru theevira Sachin fan poyum poyum Ganguly fan-a nadikaratha?? No....! Never....! Ipdi ellam en manasukkulla naane sollindu porumaya yenna aaguthunu paapomnu oru oorama ninnundu irunthen.

Thideernu innoru teacher vantha "Ganguly a?? Sachin thaane ippa peak-la irukaan avan fan-a ve potuduvom" apdina. Enakku avangala katti pidichukanum pola irunthuchu. Oru vazhiya Sachin fan apdinu avanga mudivu panninanga. Enna mattum Ganguly fan- a potu iruntha innoru ponnu iruntha "Harini Yogalakshmi"nu ava Ganguly fan thaan :avala potukkanga intha role-ku"nu solli iruppen. Nalla velai atharkku idam illama poiduchu.

Kathai thaan miga kodumai. Kathai padi naan 10th padikara payyan. Theevira Sachin fan. Yeppa paaru cricket, Sachin ithu renda thavira vera yethuvume theriyathu. Ipdi oora suthi, suthiye naan 10th-la fail a poidaren. Kadaseela enga naina nencha pudichundu ukkanthudaraaru. Ellarum suthi suthi oru 5 nimits enna thaaki pesaraanga. Apram naan positive a moochu vidama(audience moochu thenara thernara :P) oru 2 nimits dialog pesi thirunthidanum (ada ella kathailayum apdi thaana nadakkuthu!). Ithaan kathai.

Ithula enakku pidicha vishiyam rendu onnu yerkanave sonna maari Sachin fan. Innonu Sachin padam pota cap mattrum T-shirt-i naan potukanumnu avanga sonnathu (Intha vishiyatha thavira enga school teachers a naan paarati pesa enaku vera vishiyame illa! ). Ennoda villi veetla ready a iruntha (antha vayasula amma yethu opposite a sonnalum villi maari thaana theriyum). "Meesai ottanumaame?? athellam vendaamnu sollidu. Apram sachin padam pota T-Shirt ellam pommanaatti ponnu potukarathaavathu?? Naan athu vendaamnu sollidaren" Apdina. Ada karumame "Chumma dramakaaga thaana ma. Naan yenna yeppavum antha T-Shirt odaya ma sutha poren. Pant kooda potukaatha enna paathu nee ipdi ellam sollapdaathu. Meesai thaana ma chumma chinnatha irunthutu potume. Varaincha en colourku eduppa irukaathu athaan meesai otti vidarennu solli iruka. Please ma Sachin fan-a nadikarathu romba jolly- a irukku ma. Unakke theriyum enakku sachin yevlo pudikkum"nu ipdi ellam solli konjam voice-i raise panni pesi oru vazhiya enga amma ellathukum accept panninduta. (Engayavathu enga amma yethavathu solla poga ennai thookitu vera oruthiya potuduvalonu bayam enakku. Enna thavuthu yaarum antha role-la nadikka yethavaa illainu naane nenachunden.)

Oru vazhiya rendu naal aasai theera Sachin fan a nadichu. Nalla nadichathukaaga oru "dabba" (athu irukka illayanu kooda theriyala) parisum vaangi santhoshathoda veettuku vanthaachu.

Antha drama-la nadikkum pothu naan sachin-a pathi innum neraya vishiyangal therinchunden. Athellam enakku romba santhosham kuduthuthu. 10th vanthu padikkaratha vida cricket thaan mukkiyama pattuthu. Enga appa oru naal potare oru gundu "Nee mattum ozhunga padikalena antha drama-la nadichathu unmai aayidum"apdinaar. Avlo thaan cricket-i oram katta mudiyamal katti padippil sirithu naatkal gavanam seluthinen. (Enna panna oru chinna ponnuku yevlo thaan problems paarungalen! :( ).

Ipdiyaaga veetil en cousin-udan sandai thodarntha vannam 11th and 12th-la ennoda friendsla sila perukku sachin-a pudichu irunthuthu. Athunaala neraya vishiyangala share pannikittom. Aana sila per "Dravid is too hot ya" apdinu sollum pothu "Enna kandraavi pozhappu da ithu?? Oruthan yentha profession-la irukaano antha profession-la avan thiramaya vechu edai podama hot, cold-nu ithungallaam cricket paakalanu yevan azhuthaan??" apdinu naan nenachukarathu undu. Antha nenappu ippa kooda thodararthu unmai thaan.

Oru vazhiya college first year. First semester nalla ponnu enna pola yaarum illa apdinu kaamicha naan. Second and third sememster-la ellam college a cut adichutu match paaka veettuku vanthuduven. Oru naal apdi enga maths sir cut adicha ella pasanga perayum solla, oru payyan "harini kooda mathyanam leave sir. yen leave pota-nu neengale kelungalen" apdinan. "Ada naasama poravane" apdinu manasula thittindu (naan thaan sonnene naan pacha mannu enakku athigama ketta vaartha ellam pesa theriyathu! :P) ezhunthu ninnen. Avar ketaar "Ivanga thaan match paaka cut adichaanga nee yethuku cut adicha??" apdinaar. Athanai pasangalukku nadoola orey oru ponnu naan ayyo naan patta kashtam iruke. Last bench la irunthu oru saniyan koral kuduthaan "avalum match paaka thaan sir cut adicha"nu. Thirumbi oru murai murachutu innocent a enakku yethuvume theriyaathungara maari ninndundu irunethen. Avaro "Yenna match paakava cut adicha??" apdinu vidaama pidichuntaar. "Sir odambu mudiyala"nu naan sonnathu athana saniyanum "poi poi poi"nu katha, vera vazhi illama unmaya othunden.

Enga classla match paakara rendu moonu girls-la naanum oruthi. Cut adikaama irukka oru cell phone vaangi vechundu apparam score yennanu paaka aarambichen. (Vera vazhi nallavalukku intha logathla kaalame illa! Ketelo! :P ). Adikkadi sandayum poduvom classkulla chinna chinnatha. Ofcourse girls-um join pannipaanga.

Oru mukkiyamaana nigazhvu naan sollave maranthutten. Kaala pokkula enga ammavum Cricket paaka aarambichuta. Vera vazhiye illama illa. Sachin aadaratha paathu. Enga ammavum oru periya Sachin fan-nu naan inga ellarukkum sollika aasa padaren. Sachin 100 podanumnu flat pillayarukku vendikka oru naalum thavarave maata. Sachin 100 pota enna vida enga amma romba santhosha paduva. Hi-Fi ellam kuduthuppom.

Ipdi-aaga Sachin fan - a iruntha naan pala sontha kaaranangalala (athula onnu sachin nadoola form-la illama irunthathum) cricket paakarathaye konjam konjama kammi panni, oru kaala kattathula suthama niruthitten. Ippa thaan onnu allathu rendu varushama thirumba paakaren. Itharkkum kaaranam sachin thaan.

Enakku neraya prachanaigal irunthaalum athai ellam marakka vechu enakku oru vagaila avaroda batting-naala santhosham thanthavar sachin. Naan neraya vishiyangala avar kita irunthu kathukitten. Kurippa perum pugazhum thalaikku poga koodathunu. I have grown up watching him play well, watching him fight for his self pride, watched his downfall as well as bounce back. Im really proud to be a Sachin fan.

I was one amongst those lakhs and lakhs of fans who were happy when sachin scored a double century. I wanted to write this in my blog last year, but if i have done so i would have missed to share with you the happiness i got when he scored a double century.

Kadaisiya, vaazhkaila naan santhikkanumnu nenaikarathu rende per thaan athula onnu sachin, innonu kavizhyar Vaali (athu yennu innoru post-la solren). Ithu en chinna vayasula irunthe naan en manasula nenachundu irukarathu. Yethanayo sports mela enakku eedu paadu irunthaalum Cricketku oru special place undu. Enna thaan 1000 heroes vanthaalum enakku ivanga rendu perum thaan nija heroes. Innum ezhutha aasai thaan aanal itharkke neengal anaivarum ennai adikka varuveergal. Aagayaal en birthday wish-udan mudiththuk kolgiren.

On his birthday i wanted to wish "Long live Sachin and Cricket".

P.S. Intha post muzhukka muzhukka en suyanalathirkkaagave ezhuthiya ondru. Aagayaal matravargal ithu mokkai-aaga irunthaal mannithuk kollungal. Thanglish-il ezhuthiyatharkkum oru kaaranam irukkirathu. Aduththa pathippil santhippom. Nandriyudan Harini Sree.

கோடி கண்கள்

(இந்த கதை என் நண்பர் LK அவர்கள் நடத்தும் இணையதள பத்திரிக்கையில் நான் எழுதியது. இதை எப்பொழுதோ என் ப்ளாக்-இல் போட வேண்டும் என்று நினைத்தேன். ஆனால் நான் கொஞ்சம் சோம்பேறி! :P. பத்திரிக்கையை படிக்க http://vezham.co.cc/ )

நமக்கு இருப்பது இரண்டே கண்கள் தானே! எங்கே இருந்து கோடி கண்கள் வந்தது என்று யோசித்துக் கொண்டே இந்தக் கதையை படித்தால் உங்களுக்கே புரியும் தலைப்பின் அர்த்தம்.

அவள் ஒரு அல் பசினோ-வின் விசிறி. "God Father " படம் பார்த்ததில் இருந்து அல் பசினோ-வின் தீவிர ரசிகை ஆகி விட்டாள். (என்ன டா அவள் என்று கூறி God Father என்றும் கூறுகிறேன் என்று யோசிக்க வேண்டாம், சற்று வித்யாசமான பெண் தான்).தன் சினிமா (நல்ல சினிமா) பைத்திய நண்பனை பிடுங்கி எந்த எந்த அல் பசினோ படம் நன்றாக இருக்கும் என்று தெரிந்து கொண்டாள்.

ஒரு சில படங்கள் பார்த்த பின்பு அன்று அவள், "The Scent of women " பார்க்க தீர்மானித்தாள். படத்தில் பசினோ பார்வையற்ற, ஒய்வு பெற்ற ராணுவ அதிகாரி என்பது ஏற்கனவே விமர்சனத்தின் மூலம் அறிந்து கொண்டிருந்தாள். படம் ஆரம்பித்தது. எல்லா ராணுவ அதிகாரியையும் போல் இவரும் கோவக்கரராகவும், கண்டிப்பனவராகவும் இருந்தார். இதில் ஒரு வித்யாசமும் இல்லை.

படம் நகர நகர அந்த கதாப்பாத்திரத்தின் தனி குணாதிசியம் வெளி வந்தது. அவர் வாசனையை வைத்தே பெண்கள் உபயோகப் படுத்தும் சோப்பு, ஷாம்பூ, பெர்புமே போன்றவற்றை சரியாக யூகித்து விடுவார். அது மட்டும் அல்ல அவரை கடந்து செல்லும் பெண்ணின் உடல் அமைப்பையும் சரியாகக் கூறி விடுவார். இதை அருவெறுப்பு இல்லாமல் நமக்கு பிடிக்கும் வண்ணத்தில் படத்தில் காமித்து இருப்பார் இயக்குனர். சபாஷ் போடும் படியான காட்சிகள் வரத் தொடங்கின.

இரவு ஒரு மணி வீட்டில் எல்லாரும் தூங்கிக் கொண்டு இருப்பார்கள் என்று தெரிந்தும், தன்னை மறந்து அவள் கைகள் ஒன்றை ஒன்று வேகமாக ஓசை வரும் படி கட்டித் தழுவிக் கொண்டன. (கை தட்டினாள் என்று தான் கூற வந்தேன் :P ). சில இடங்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் அவள் முகத்தைக் கழுவின (தூங்காமல் இருக்க இது போன்ற அவசர வழி என்னிடம் நிறைய உண்டு :P ) . குறிப்பாக அந்த இளைஞனுடன் நடிக்கும் காட்சிகளை மெய்ம் மறந்து பார்த்தாள்.

அட இதெல்லாம் என்ன? பார்வையற்ற பசினோ அந்தப் படத்தில் கார் ஓட்டுவார்! ஆமாம் இது அவளை வியப்பின் எல்லைக்கே கொண்டு சென்றது. நடிப்பு என்றாலும் அது மிகவும் கடினமான காரியம் தான். பக்கத்தில் இருப்பவர் வழி சொல்ல அவர் பந்தய கார் ஒன்றை ஓட்டிப் பார்ப்பார். இது தான் படத்தின் உச்சக் கட்ட காட்சி. மிக அற்புதமாக இயக்குனர் இதை இயக்கி இருப்பார்.

இந்தக் காட்சி அவள் மனதில் பல கேள்விகளை எழுப்பியது. "கண் தெரியாமல் கார் ஓட்ட முடியுமா?? எப்படி முடியும்??" நமக்கு கண் தான் இல்லையே தவிர மற்ற புலன்களை வைத்து நம்மால் கண் இருப்பவர் போல சாதரணமாக வாழ்க்கை நடத்த முடியும் என்பதை அவளும் பல முறை கேட்டு இருக்கிறாள் . பல முறை பேருந்திலும் பாத்து இருக்கிறாள். ஆனால் இன்று அந்தப் படத்தின் மூலம் நேரடியாக அனுபவித்தாள். தானே கண் இல்லாமல் ஏதோ சாதனை செய்தது போல் அவளுக்கு அத்தனை ஆனந்தம். நிம்மதியான மற்றும் ஆனந்தமான மனதுடன் அன்று தூங்கினாள்.

மூன்று நான்கு நாட்களுக்கு பிறகு, அவளுடைய ப்ராஜெக்ட் ஆபீஸ்-இல் இருந்து வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தாள். மதிய நேரம், கொளுத்தும் வெயில், சுருண்டு விழாத நிலையில், பாதி மனது சாப்பாட்டில் பாதி மனது அவளுடைய ப்ராஜெக்ட்-இல் . இரண்டிற்கும் நல்ல போட்டி இறுதியில் பசியே வென்றது. மதிய உணவிற்கு நேரம் கடந்து விட்டது. சீக்கிரம் சாப்பிடலாம் என்று நடையை விருட்டென விட்டாள்.

எப்பொழுதும் மதிய நேரம் கூட்டமாக இல்லாத கபாலீஸ்வரர் கோவில் அருகே அன்று நல்ல கூட்டம். என்ன இன்று திடீரென்று இவ்வளவு கூட்டம் என்று யோசித்துக் கொண்டே வந்தாள். எதிரே ஒரு கண் இல்லாதவர் அந்த டிராபிக்-இல் தத்தளித்துக் கொண்டு இருந்தார். அவர் யாரிடமோ ஏதோ கேட்பது போல் தோணிற்று. ஆனால் நம் மக்களுக்கு இது மாதிரி விஷயத்தில் ஆயிரம் காது இருந்தாலும் 'கேட்'காது. அவள் முதலில் அவருக்கு "என்ன வேண்டும்" என்று மட்டும் கேட்டு உதவ நினைத்தாள். பின்பு "இல்லை, இல்லை அவர் அருகில் எங்காவது போக வேண்டும் என்றால் அவரை அங்கே அழைத்து சென்று விட்டு விடலாம்" என்ற முடிவிற்கு வந்தாள். பசி வேறு அவள் உயிரை வாங்கியது. "வயிறே சற்று அமைதியாக இரு ஒரு சின்ன வேலை மனசாட்சிக்கு திருப்தி தரும் வேலை அதை முடித்ததும் நேராக சென்று உன்னை திருப்தி படுத்துகிறேன்" என்று அவள் வயிறிடம் கூறினாள்.

இதை எல்லாம் நினைத்துக் கொண்டே அந்த பார்வையற்றவரிடம் அவள் சென்று விட்டாள். அவர் யாரோ அருகில் வருவதை உணர்ந்து "இது கபாலி கோவில் அருகில் தானே?" என்று கேட்டார். அவளும் " ஆமாம்" என்றாள். "நீங்க எங்க போகணும்". அவருக்கு அது சரியாக காதில் விழவில்லை போலும், ஆனாலும் அவர் "கிரி ட்ரேடிங் " என்றார். அவள் அதை உறுதிப் படுத்துவதற்காக மீண்டும் அவர் அங்கு தான் செல்ல வேண்டுமா என்று வினவினாள். அதற்க்கு அவர் "இல்லை நான் கிரி ட்ரேடிங் வந்தேன், இப்பொழுது M 1 5 பிடிக்க வேண்டும். நான் மேடவாக்கம் போக வேண்டும் "என்றார்.

உடனே "மேடவாக்கத்தில் இருந்து இவர் இங்கு தனியாக என்ன பண்ணுகிறார்??" என்று அவள் யோசித்தாள். "வாங்க நானே உங்கள பஸ் ஸ்டாப்-ல விட்டுடறேன்" என்று அவர் கையை பிடித்து அழைத்துச் சென்றாள். ஒரு கையில் குச்சியும் ஒரு கையில் அவள் கையையும் பிடித்துக் கொண்ட அவர் மிக வேகமாக நடக்கத் துவங்கினார். பசியில் சுருண்டு இருந்த அவளும் ஓரளவுக்கு வேகத்தைக் கூட்டினாள்.

"பேச்சுக் குடுக்காமல் வந்தால் ஏதோ மாதிரி இருக்கும் ஆதலால் எதாவது பேசலாம். நாம் எதாவது கேள்வி கேட்டால் அவர் பதில் சரியாக கூறவில்லை என்றால்??" இப்படி அவள் யோசித்து முடிப்பதற்குள் அவரே "நீ என்ன மா பண்ற படிக்கறிய வேலை பாக்கறியா ??"னு வினவினார். "நான் MSc IT இறுதி ஆண்டு படிக்கறேன்" என்றாள். "ஓஓஹோ எந்த கல்லூரி-ல படிக்கற?". அவள் கல்லூரி பெயரும் அது எங்கே இருக்கிறது என்றும் அவள் கூறினாள். "இன்னிக்கி காலேஜ் இல்லையா மா?" என்றார். அவளோ"இல்லை இப்ப நாங்க ப்ராஜெக்ட் பண்ணனும் அதுக்காக எதாவது ஒரு கம்பெனி-ல பொய் ஆறு மாசம் வேல பாக்கணும்". அவள் முடிப்பதற்குள் "அப்பா இன்னிக்கி லீவ் ஆ?" என்னவோ அவளை ரொம்ப நாள் தெரிந்தார் போல். அவர் கேட்டதில் அவளுக்கு எந்த எரிச்சலும் வரவில்லை. "இல்லை எங்களுக்கு பாதி நாள் தான் வேலை அப்புறம் வீட்டுக்கு வந்துடலாம்"என்றாள்.

அவளுக்கோ "இவர் கிரி ட்ரேடிங் -இல் என்ன வாங்க வந்திருப்பார்?? அங்கு புத்தகங்கள் தானே கிடைக்கும் ஆனால் இவரால் படிக்க முடியாதே?? " என்றெல்லாம் சிந்தனை ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. ஓடி ஓடி களைத்து விட்டது அவள் சிந்தனைக் குதிரை. அவளுக்கு வேலை வைக்காமல் அவரே "நான் கிரி ட்ரேடிங் வந்தேன். ஒலிநாடா வாங்க" என்றார். "அடடா அங்கு ஒலிநாடாவும் கிடைக்கும் என்பது அவளுக்கு சற்று கூட நினைவே இல்லை. ஆனால் இந்த ஒலிநாடா வாங்கவா இவ்வளவு தூரம் அதுவும் பார்வை இல்லாமல் இவர் மதிய நேரத்தில் வந்திருக்கிறார்?? இந்த ஒலிநாடா அங்கே கிடைக்காதா என்ன??".

சும்மா இருக்க முடியுமா?? அதை கேட்டும் விட்டாள் "ஏன் நீங்க அங்கேயே எங்கயாவது இந்த ஒலிநாடா வாங்கி இருக்கலாமே?? இவ்வளவு தூரம் தனியாக வரதுக்கு கஷ்டமா இல்லையா??". அவரோ " இங்க வாங்கினா தான் தரம் நல்லா இருக்கு. கஷ்டத்த பாத்தா முடியுமா?" என்று போட்டாரே ஒரு போடு. அவள் வியப்பில் ஆழ்ந்தாள். ஒரு வினாடி பசினோ கார் ஓட்டிய காட்சி அவள் கண் முன் மின்னலைப் போல் மீண்டும் தோணிற்று. ஏதோ ஒரு புது வித உணர்ச்சி. முதல் முதலில் நடக்கத் துவங்கிய குழந்தையை பார்த்த தாய் போல் ஆனது அவள் உள்ளம். ஆனால் அவள் உணர்சிகளை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை. பார்வை தான் இல்லையே தவிர மற்ற எல்லாப் புலன்களும் சேர்ந்து "கோடிக் கண்களை" இவர்களைப் போன்றவர்கள் வைத்திருக்கிறார்கள், என்று அந்தக் கணமே அவள் முழுமையாக புரிந்து கொண்டாள்.

மேலும் அவர் போஸ்ட் கவர்-கள் விற்பதாக கூறினார். அவரை அவருக்குரிய பேருந்தில் ஏற்றி விட்டு மகிழ்ச்சியுடன் வீடு திரும்பும் பொது அவளுக்கு இதுவரை நிழ்கந்தவற்றை அசை போட்டுப் பார்த்தாள். அதில் அவள் வயிறின் பசி நீங்கி அறிவுப் பசியும் நீங்கியது. நம் இரண்டு கண்களைத் தவிர்த்து ஒவ்வொரு நுண் உயிரும் நமக்கு ஒரு கண் போல தான் என்று அவள் புரிந்து கொண்டாள். ஆனால் நாம்??